eerste verkenning

Zo de eerste spanning is er af. Ook de mannen uit Estland zijn gearriveerd. Zij hebben langer moeten vliegen dan wij en zijn ook doodmoe. Met de taxi naar het appartement in Rosehill. Onderweg zie je gelijk hoe zo'n grote stad Sydney is. Zo'n vierenhalf miljoen inwoners kent Sydney. Wennen aan het links rijden zal zeker nog aan de orde zijn. Ook uitkijken met oversteken. Het is allemaal even anders dan bij ons. De kamers waren nog niet klaar dus eerst maar even de buurt verkennen. We komen nu al vreemde vogels tegen. We zitten vlak bij een parkje waar deze gezellig rondlopen. Daarna even boodschappen gedaan bij Woolworths. Australië is erg duur. Daar waren we op voorbereid. Maar dan toch... We zijn gaan eten bij Hooters. Voor degene die dat niet kennen (ik kende het niet) is het gelijk kermis. Je wordt ontvangen door mooie dames in sportkleding en het is er erg lawaaiig met harde muziek en overal verschillende televisies aan. Wij zijn maar buiten gaan zitten om even rustig te eten. De dames geven verschillende keren een dansvoorstelling op tafels en stoelen. Tja... We kwamen net uit het rustige Portugal, dus dit is even wennen.
We zijn vroeg gaan slapen omdat Jan vanmorgen al om half 8 werd opgehaald door John van het bedrijf waar hij de oven gaat bouwen. Dus ik heb het rijk hier even alleen. Ik ben de tijd even kwijt. Mijn lichaam geeft andere signalen dan wat er verwacht wordt. Geen zin aan eten overdag en honger in de nacht. Wat tijd dan met je doet. Kom ik net een leuk verhaal tegen van de Aboriginals: als zij gaan wandelen dan stoppen ze regelmatig en blijven een tijdje stil staan. Een antropoloog vraagt waarom ze dat doen. Hij kwam erachter dat ze wachten op de ziel. Het lichaam gaat soms sneller als dat de ziel kan gaan. Misschien moet ik ook even stil staan en wachten tot mijn ziel ook helemaal hier is.